Złom elektryczny i elektroniczny klasyfikowany jest najczęściej jako odpad niebezpieczny 160209 w grupie odpadów przemysłowych i 200135 w grupie odpadów komunalnych. Takie zakwalifikowanie związana jest przede wszystkim z zawartością substancji szczególnie szkodliwych dla zdrowia ludzi i środowiska, którymi są najczęściej ołów i halogenki. Obecność ołowiu wynika z technologii lutowania opartej na paście ołowiowej, natomiast halogenki stanowią składnik tworzyw sztucznych powodujący ich niepalność.

Warto pamiętać, że odpady elektryczne i elektroniczne to najczęściej zbiór przeróżnych urządzeń jak np. komputery, drukarki, monitory i odbiorniki telewizyjne, sprzęt oświetleniowy, sprzęt AGD, aparaty telefoniczne, urządzenia laboratoryjne itp. co w przełożeniu na surowce tworzy mieszaninę metali, stopów, tworzyw sztucznych, ceramiki, szkła, gumy, papieru i drewna. Taka grupa odpadów wymaga zastosowania złożonej technologii recyklingu, która umożliwi odzysk pożądanych surowców w postaci m.in. cennych metali szlachetnych jak np. złoto, srebro, pallad, rod czy platyna. Przede wszystkim odzyskuje się jednak stal (50% zawartości), aluminium (10-30%) oraz miedź i jej stopy (15-45%).

Etapem wstępnym większości procesów przeróbki złomu elektrycznego i elektronicznego jest ręczny demontaż elementów stalowych, aluminiowych, oraz elementów zawierających dużą koncentracje metali szlachetnych. Na tym etapie oddziela się również obudowy z tworzyw sztucznych, płytki drukowane i kineskopy.

Największy problem stanowią obudowy z tworzyw sztucznych zawierających mieszaninę różnych polimerów oraz środków powodujących niepalność. Ich przerób ogranicza się do rozdrabniania i wykorzystywania w budownictwie (materiały podłogowe) i do budowy dróg (domieszki do materiałów kompozytowych).

Płytki obwodów drukowanych można często zawrócić do ponownego użytku. Istnieją firmy, które skupują tego typu odpady. Alternatywnym rozwiązaniem jest poddanie ich procesowi rozdrabniania i odzyskanie metali w procesach metalurgicznych.

Recykling kineskopów koncentruje się na odzysku luminoforu oraz szkła kineskopowego i metalu. Po rozdzieleniu części ekranowej i szyjki balonu, szkło podlega rozdrobnieniu i separacji w wyniku której oddziela się części metalowe. Szkło sprzedawane jest do zakładów produkujących kineskopy, a metale do hut.

Wyodrębniony złom zespolony, czyli mieszanina elementów stalowych, aluminiowych oraz elementów zawierających dużą koncentrację metali szlachetnych poddawane są odrębnym procesom recyklingu. W pierwszym etapie elementy wielkogabarytowe ulegają pomniejszeniu w prasonożycach, a następnie razem z mniejszymi elementami trafiają do linii strzępiąco-separującej. System sit, separatorów magnetycznych i komorowo-powietrznych usuwa lekcje frakcje niemetaliczne oraz dzieli pozostały materiał na frakcje lekką i ciężka. Frakcja lekka traktowana jest jako odpad ze względu na małą zawartość metalu. Frakcja ciężka zostaje poddana dalszej obróbce w separatorze powietrzno-obrotowym w wyniku czego uzyskuje się trzy kolejne frakcje. Pierwszą grupę stanowią grube kawałki aluminium oraz miedzi i jej stopów (95% zawartości metali), drugą drobne kawałki miedzi aluminium i cynku (90%), a trzecią głownie niemetale (ponad 50%) oraz elementy metaliczne jak np. druciki aluminiowe i miedziane. Następnym etapem procesu przeróbki złomu jest separacja elektrodynamiczna i cieczy ciężkich. Produktem końcowym opisanej technologii są granulaty polimetaliczne mogące być wykorzystywane do uzyskiwania stopów gatunkowych.

Zdaniem specjalistów, recykling odpadów elektrycznych i elektronicznych jest trudniejszy i bardziej złożony niż recykling np. papieru czy szkła. Podstawowy problem stanowi konieczność zastosowania odmiennych procesów przerobu do poszczególnych materiałów, wyodrębnianych w kolejnych fazach recyklingu. Cieszy jednak fakt, iż pomimo tych trudności na rynku polskim istnieją już firmy specjalizujące się w tej branży, a nowa ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektroniczny niesie nadzieje na dalsze pozytywne zmiany.